Ik stel soms uit om over moeilijke dingen te praten, vooral bij mensen die me nauw aan het hart liggen. Uitstellen is een soort van freeze respons van het zenuwstelsel. We vermijden niet echt de situatie – in mijn voorbeeld het gesprek – , maar de emotie die daarbij komt kijken.
Erover nadenken brengt vaak gevoelens van angst en onrust naar boven en dan is het alsof ik in een gordijn van mist verdwijn. Ik hoor of voel niks meer, ik ben verdoofd. Het kan zich ook uiten in een benauwd gevoel in de borst, oppervlakkige ademhaling, verhoogde hartslag, zwetende handen.
Uitstellen is dus een manier om enige vorm van pijn te vermijden zoals afgewezen worden, beoordeeld worden, niet goed genoeg te zijn, niet geliefd te zijn…
We hanteren verschillende strategieën om hiermee om te gaan. Het ding dat we uitstellen kan zo overweldigend zijn dat je het begint te onderdrukken, afwijst of negeert, volledig blokkeert, overmatig piekert, jezelf verdooft om er niet mee te moeten omgaan, …
Nagenoeg iedereen kampt met uitstelgedrag, en het bestaat in vele vormen. Het is iets natuurlijk en veelvoorkomend, maar op lange termijn kan het heel destructief zijn.
Het is belangrijk te weten dat je erdoor forceren, geen oplossing is, want als je de freeze respons kent, dan weet je dat forceren ervoor zorgt dat je nog meer bevriest.
Het begrijpen van de manieren waarop je moeilijke emoties vermijdt of afwijst, is een begin om te leren op een andere manier te reageren op die vormen van nood en ongemak.
Zoals nieuwsgierig zijn over de angst en onrust dat de freeze respons teweeg brengt. Als we connecteren met dat bange stukje in onszelf en nieuwsgierig en met medeleven onszelf vragen stellen: Waar ben je bang van? Wat ben je bang om te voelen? Hoe echt en bedreigend is mijn idee over de situatie? Hoe kan ik mezelf hierin ondersteunen? Wat heb ik nodig?
Het innerlijke werk kan zoveel moois teweegbrengen eens je jezelf in de ogen durft te kijken. Het is een proces van liefde, mededogen en geduld ontwikkelen met jezelf, en het vraagt moed.
Door een veilige situatie te creëren, eerlijk te zijn met jezelf, op zoek te gaan naar de waarheid, ze te durven uiten en je kwetsbaar op te stellen, zo laat je het zenuwstelsel zijn bescherming en afweer verzachten. Op die manier kan je de diepste emoties zoals woede, verdriet, rouw,… bereiken, ze volledig voelen en ze ruimte geven om te transformeren.
Comments